Περπατημένος καναπές

Περπατημένος καναπές

Ένα χιλιόμετρο πριν από το στόχο, καβάλα σε μια μηχανή μας περίμενε ο «Καναπές» με την Κοραλία πίσω του, που σαν ζευγαράκι κατόπτευαν το χώρο και θα μας κάλυπταν ώσπου να ολοκληρωθεί η επιχείρηση. Του κόλλησαν το “καναπές”, γιατί τον έβλεπαν πά­ντα, χειμώνα καλοκαίρι, με στον ίδιο πορτοκαλί καναπέ, σκέτο ξεφτίδι, που το έστρωνε το βράδυ και δεν έ­φευγε απ’ το σπίτι το πρωί μέχρι να το στεγνώσει στο καλοριφέρ. Ο “καναπές” ήταν Κύπριος από τη Λε­μεσό, φοιτητής στη Φυσικομαθηματική, ο πιο πρόθυ­μος κι ανοιχτός άνθρωπος που γνώρισα ποτέ, αλλά και λάτρης της νύχτας και γυναικάς πρώτος. Στον μαραγκό, δούλευε στη πλάνη του εργοστασίου επίπλων της Λευκωσίας και στο βομβαρδισμό τραυμα­τίστηκε βαριά και ζει από τότε στο αναπηρικό του κα­ροτσάκι… Ποιος;… Αυτός που ήταν ο πιο σβέλτος στις επιχειρήσεις, ο πιο περπατημένος απ’ όλους μας, ο κα­λύτερος στο ζεϊμπέκικο στα καταγώγια, με το ποτήρι το κρασί στο τραπέζι! Όλα τα άλλα έπιπλα ήταν απλά ξύλινα.

arxhgos

Website:

One comment

Νίκος Πουρσανίδης

Γνωρίζω πολύ καλά αυτήν την περίπτωση, ο “καναπές” είναι θρύλος, έχω ακούσει πολλές ιστορίες για αυτόν και τον καναπέ του, άλλο θρυλικό έπιπλο και αυτό, τα όσα λέγονται για αυτόν δεν περιγράφονται, θα έλεγε κανείς ότι όσα έχουν ειπωθεί για αυτόν τον καναπέ δεν έχουν ειπωθεί για κανένα άλλο έπιπλο.Πάντως σίγουρα έχει παίξει ρόλο και η ποιότητα του επίπλου, όπως και ο κατασκευαστής του.